Toen Leonie en Dirk aan het boek Met een blindenstok op de snelweg begonnen, waren ze het er snel over eens dat het niet één op één het verhaal zou moeten vertellen van Leonie en het gezin waarin zij op 28 februari 1984 als eerste kind geboren is. Om enige privacy van de betrokkenen te waarborgen, kreeg de verbeelding ruimte om gezinssamenstelling, namen en plaatsen, beroepen en bezigheden anders in te kleuren.

Het is echter niet verzonnen dat Leonie als kind een bejaarden-woning zag als het huisje van haar dromen, niet wetende dat ze daar later als blinde volwassene ook daadwerkelijk terecht zou komen.

Het boek zou een verhaal moeten worden om lotgenoten en hun familieleden een hart onder de riem te steken, en om anderen meer inzicht te bieden in de complexe werkelijkheid waarin medemensen zoals zij, en hun verwanten, hun weg moeten zien te vinden. Ook zou het verhaal universele thema’s moeten aanreiken en indringende vragen over zin en betekenis van ons menszijn moeten stellen.